Każda kobieta chce, by jej szkatułka na biżuterię była możliwie najbogaciej wyposażona, a najważniejszym jej elementem zazwyczaj są diamenty. W naszym kraju brylanty są oczywiście uważane za najlepszych przyjaciół kobiety tak samo, jak wszędzie indziej, ale nie ma u nas chociażby silnej presji na wręczanie brylantów jako prezentu na zaręczyny czy inną ważną okazję.

Jedno kolano, romantyczna atmosfera, duży diament… To oczywiście się zdarza, ale w żadnym razie nie jest uważane za standard, czy też konieczny wymóg. Ma to w dużej mierze związek z cena diamentów, które niestety do najtańszych nie nalezą. Powstaje pytanie, dlaczego nasza szkatułka na biżuterię nie może się o nie wzbogacić nawet pomimo faktu, że ich produkcja od ponad 100 lat mogłaby być tak duża, że na rynek trafiałyby dziesiątki ton tego surowca każdego roku?

Tu jest właśnie pies pogrzebany, ponieważ realna wartość diamentów na dzisiaj to kilkaset złotych za kilogram. Tak, za kilogram, ponieważ od początku XX wieku w Afryce znane są złoża, z których można wydobywać surowiec w ogromnych ilościach w zasadzie bez żadnego, nawet najmniejszego problemu. Jedynym realnym ograniczeniem jest tutaj zmowa grupy producentów kontrolujących niemal wszystkie światowe złoża, którzy wydają gigantyczne pieniądze na marketing i do tego drastycznie ograniczają podaż nieobrobionych diamentów na rynek. Mamy tutaj do czynienia z typowym działaniem monopolisty. Przekonać się o tym bardzo łatwo próbując sprzedać posiadany przez siebie diament. Nie ma szans, by uzyskać za niego w tak zwanych oficjalnych kanałach więcej, niż jakieś60% kwoty, jaką się zapłaciło. Eksperci dobrze wiedzą, że nie jest on tyle wart, a wskazana cena i tak jest zawyżona.